घुरुक्क मनको दैलो खोल्दिनौ किन
हिजोआज ओठ खोलेर बोल्दिनौ किन

प्रतीक्षामै प्रहर बित्यो राज सन्नटाको
अन्धकार यो आकाशमा झुल्दिनौ किन

रहर थियो सिउँदोभरि साजसज्जा भर्ने
गुराँस बनी पाखाभरि फुल्दिनौ किन

उताको मौनताले यता व्यथा बढ्यो
यो सृष्टिको प्रकृतिमा डुल्दिनौ किन

रीस राग अहंकार पैतालाले कुल्ची
महाप्राण वायु भई घुल्दिनौ किन

गम्भीर दुवाडी
गजुरी, धादिङ्ग